Fel artist sy’n byw ac yn gweithio yng Ngogledd Cymru, mae Angie’n cael ei hysbrydoli’n gyson gan ei hamgylchoedd ac mae’r tir, y môr a’r awyrluniau hardd wedi dod yn destun ei phaentiadau dros y blynyddoedd diwethaf.
Mae’r awyr sy’n newid yn barhaus wedi dod yn bwnc arbennig, “Rwy’n aml yn cael fy syfrdanu gan y harddwch etheraidd a ddaw i’n rhan gan y tywydd, yn enwedig ar hyd ein harfordir ac rwy’n teimlo bod rhaid i mi geisio dal y naws a’r emosiynau rwy’n eu profi. Rwy’n tynnu ar atgofion a synhwyrau, yn ogystal â ffotograffau a brasluniau, ond yn aml bydd paentiad yn dod i’r amlwg fel rhywbeth gwahanol iawn”.
Ceisiaf gyfleu yn fy mheintiadau hanfod y digwyddiadau atmosfferig hyn – chwarae’r golau, dawnsio’r cymylau, a chydadwaith lliwiau. Boed yn storm yn bragu dros y môr neu’n machlud tawel yn taflu ei llewyrch cynnes, rwy’n ceisio dal yr eiliadau byrlymus hyn, fel y gellir dal gafael arnynt am byth. Rwyf hefyd wedi fy ysbrydoli’n fawr gan yr ymdeimlad o dawelwch a llonyddwch sydd i’w gael yn y bryniau neu ar hyd yr arfordir. Nid oes dim ond harddwch, hyd yn oed mewn storm. Mae pob eiliad yn wahanol, o awyr dywyll a synau tonnau'n chwalu ac adar yn sgrechian i lonyddwch tawel, tangnefedd, a chynildeb golau. Ni allaf ond breuddwydio bod rhai o'r teimladau o heddwch, myfyrdod, dihangfa a gobaith yn cael eu hadlewyrchu hyd yn oed ychydig bach yn fy mhaentiadau.