Mae Gerda Roper yn dweud, “Mae’r côf fel gorsaf drenau gyda threnau’n cario pob math o atgofion i mewn ac allan o’r orsaf yn dragywydd – fy nghartref, cariadon, hen bapurau wal, persawrau a pherfformwyr.Wrth baentio rydw i fel arfer yn dethol llond llaw o’r delweddau, ffilmiau, paentiadau a ffotograffau sydd wedi creu argraff arnaf i.Mae’n braf gallu creu llun llonydd allan o ddryswch y côf. Mae tawelwch y llun yn fy swyno. Mae’r gwead o atgofion a’r delweddau yr ydw i wedi’u creu yn creu realiti newydd”.